درمان سرطان سینه با هورمون درمانی

هورمون درمانی با مسدود کردن توانایی بدن در تولید هورمون یا تداخل در اثر هورمونها بر سلولهای سرطانی پستان ، رشد تومورهای حساس به هورمون را کند یا متوقف می کند.

تومورهای حساس به هورمون گیرنده های هورمونی ندارند و به هورمون درمانی پاسخ نمی دهند. برای تعیین اینکه سلولهای سرطانی پستان گیرنده هورمونی دارند ، پزشکان نمونه هایی از بافت تومور را که با جراحی برداشته شده آزمایش می کنند.

هورمون درمانی راهکاری برای درمان سرطان پستان

اگر سلول های تومور دارای گیرنده های استروژن باشند ، به آن سرطان گیرنده استروژن مثبت (ER مثبت) یا حساس به استروژن یا پاسخ دهنده استروژن گفته می شود. به همین ترتیب ، اگر سلول های تومور حاوی گیرنده های پروژسترون باشند ، به آن سرطان گیرنده پروژسترون مثبت (PR یا PgR مثبت) گفته می شود. تقریباً 80 درصد سرطان پستان ER مثبت است. تومورهای پستان که حاوی گیرنده های استروژن یا پروژسترون هستند ، گیرنده های HR مثبت نامیده می شوند.

هورمون چیست و عملکرد آن در بدن ما چگونه است؟

هورمون ها پروتئین هایی هستند که به عنوان پیام رسان های شیمیایی در بدن عمل می کنند. آنها بر عملکرد سلول ها و بافت های مختلف بدن تأثیر می گذارند و غالباً از طریق جریان خون به اهداف خود می رسند. هورمون های استروژن و پروژسترون توسط تخمدان ها و برخی بافت های دیگر از جمله چربی و پوست تولید می شوند. استروژن باعث رشد و حفظ خصوصیات جنسی زنان می شود و پروژسترون در چرخه قاعدگی و بارداری نقش دارد.

استروژن و پروژسترون همچنین باعث رشد برخی سرطان های پستان می شوند که به آنها سرطان های حساس به هورمون (یا وابسته به هورمون) گفته می شود. سلول های سرطانی پستان حساس به هورمون حاوی پروتئین هایی به نام گیرنده های هورمونی هستند که با اتصال به هورمون ها فعال می شوند. گیرنده های فعال عملکرد ژن های خاصی را که می توانند رشد سلول را تحریک کنند تغییر می دهند.

کدام روش هورمون درمانی برای بهبود سرطان سینه تاثیر بیشتری دارند؟

چندین راهکار برای درمان سرطان پستان حساس به هورمون استفاده می شود:

جلوگیری از عملکرد تخمدان

از آنجا که تخمدان ها منبع اصلی استروژن در زنان یائسه هستند ، می توان با حذف یا سرکوب عملکرد تخمدان ، سطح استروژن در زنان کاهش یا سرکوب شود. انسداد عملکرد تخمدان یا برداشتن تخمدان را می توان در حین جراحی یا با اشعه انجام داد. این نوع درمان معمولاً برای تخمدان ها دائمی است.

راهکار بعدی، عملکرد تخمدان می تواند به طور موقت با درمان با داروهایی به نام آگونیست های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH) ، که به عنوان آگونیست های هورمون آزاد کننده هورمون لوتئین ساز (LH-RH) نیز شناخته می شوند ، سرکوب شود. این داروها با سیگنال های غده هیپوفیز که تخمدان ها را تحریک به تولید استروژن می کنند تداخل می کنند.

تولید استروژن یک

داروی مهارکننده به نام آروماتاز ​​برای جلوگیری از فعالیت آنزیمی که بدن برای تولید استروژن در تخمدان و سایر بافتها استفاده می کند ، استفاده می شود. مهار کننده های آروماتاز ​​در درجه اول در زنان یائسه استفاده می شود زیرا تخمدان ها مقادیر زیادی آروماتاز ​​را در زنان قبل از یائسگی تولید می کنند. با این حال ، این داروها می توانند در زنان یائسه در ترکیب با دارویی که عملکرد تخمدان را سرکوب می کند ، استفاده شوند.

جلوگیری از اثرات استروژن

چندین دارو با عملکرد استروژن در تحریک رشد سلولهای سرطانی پستان تداخل دارند:

تعدیل کننده های انتخابی گیرنده استروژن (تعدیل کننده گیرنده استروژن انتخابی): به گیرنده های استروژن متصل می شوند و از اتصال استروژن به این گیرنده ها جلوگیری می کنند. نمونه هایی از تعدیل کننده گیرنده استروژن انتخابی های مورد قبول FDA برای درمان سرطان پستان ، تاموکسیفن (Nolvadex) و تورمیفن (Fareston) است. از تاموکسیفن بیش از 30 سال برای درمان سرطان پستان گیرنده هورمون مثبت استفاده می شود. تعدیل کننده گیرنده استروژن انتخابی ها می توانند در بعضی از بافتها به عنوان آنتاگونیست استروژن و در برخی دیگر به عنوان آگونیست استروژن عمل کنند. به عنوان مثال ، تاموکسیفن جلوی اثرات استروژن بر بافت پستان را می گیرد اما مانند استروژن در رحم و استخوان عمل می کند.

سایر داروهای ضد استروژن: فولوسترانت (Faslodex) به روش های مختلف برای جلوگیری از اثرات استروژن عمل می کند. مانند تعدیل کننده گیرنده استروژن انتخابی ها ، فلوسترانت به گیرنده استروژن متصل می شود و به عنوان یک آنتاگونیست استروژن عمل می کند. با این حال ، برخلاف تعدیل کننده گیرنده استروژن انتخابی ها ، فلورسنت هیچ اثر آگونیست استروژن ندارد. آنتی استروژن خالص است. علاوه بر این ، وقتی فلورسنت به گیرنده استروژن متصل می شود ، گیرنده برای تخریب هدف قرار می گیرد.

چگونه هورمون درمانی برای درمان سرطان پستان استفاده می شود؟

بسته به نوع سرطان سینه ، هورمون درمانی برای درمان سرطان پستان حساس به هورمون به سه روش اصلی استفاده می شود:

راهکارهای کمکی برای درمان سرطان پستان در مراحل اولیه

تحقیقات نشان داده است زنانی که حداقل 5 سال پس از جراحی برای Early از تاموکسیفن کمکی استفاده می کنند مراحل سرطان پستان ER مثبت است و خطر عود سرطان پستان را کاهش می دهد ، از جمله سرطان پستان جدید در پستان دیگر و مرگ تا سن 15 سالگی. تاموکسیفن توسط FDA برای درمان جایگزینی هورمون برای زنان قبل از یائسگی و یائسگی (و مردان) قبول شده است با سرطان پستان در مراحل اولیه ER مثبت ، و مهار کننده های آروماتاز ​​آناستروزول و لتروزول برای استفاده در زنان یائسه تایید شده است. سومین مهار کننده آروماتاز ​​، Exemestane ، برای درمان کمکی سرطان پستان در مراحل اولیه در زنان یائسه که قبلا تاموکسیفن دریافت کرده اند ، قبول شده است.

درمان سرطان پیشرفته یا متاستاتیک سرطان پستان

انواع مختلفی از هورمون درمانی برای درمان سرطان پستان متاستاتیک یا حساس به هورمون قبول شده است. دو تعدیل کننده گیرنده استروژن انتخابی برای درمان سرطان پستان متاستاتیک ، تاموکسیفن و تورمیفن قبول شده است. فولات ضد استروژن برای زنان یائسه با سرطان پستان متاستاتیک ER مثبت که پس از درمان با سایر آنتی استروژن ها گسترش یافته است ، قبول شده است. همچنین ممکن است در زنان یائسه که سقط تخمدان انجام داده اند نیز استفاده شود.

درمان هدفمند شده دیگر palbociclib است که در ترکیب با لتروزول به عنوان درمان اصلی سرطان پستان گیرنده مثبت هورمون HER2 منفی در زنان یائسه استفاده می شود. Palbociclib دو کیناز وابسته به سیکلین (CDK4 و CDK6) را مهار می کند که به نظر می رسد رشد سلولهای سرطانی گیرنده هورمون را افزایش می دهد.

درمان نوین سرطان پستان

استفاده از هورمون درمانی برای درمان سرطان پستان قبل از جراحی (درمان جدید) در آزمایشات بالینی بررسی شده است. هدف از درمان نئوادجوانت این است که اندازه تومور پستان را کاهش دهد تا ضمن حفظ پستان ، بتواند جراحی کند. داده های تجربی نشان داده است که هورمون درمانی نئوادجوانت ، به ویژه با مهارکننده های آروماتاز ​​، می تواند در کاهش اندازه تومورهای پستان در زنان یائسه موثر باشد.

آیا می توان از هورمون درمانی برای پیشگیری از سرطان پستان استفاده کرد؟

در آزمایشات بالینی ، آزمایش شده است که آیا می توان از هورمون درمانی برای جلوگیری از سرطان پستان در زنانی که در معرض خطر بیشتری برای بیماری هستند ، استفاده کرد یا خیر. آره. بیشتر سرطان های پستان ER مثبت هستند. یک آزمایش بالینی بزرگ تحت حمایت NCI به نام آزمایش پیشگیری از سرطان پستان نشان داد که تاموکسیفن که به مدت 5 سال مصرف می شود ، خطر ابتلا به سرطان پستان مهاجم را در زنان یائسه حدود 50 درصد کاهش می دهد. .

عوارض جانبی هورمون درمانی برای درمان سرطان پستان

عوارض جانبی کمتر معمول اما جدی داروهای هورمون درمانی در زیر ذکر شده است:

تاموکسیفن

• خطر لخته شدن خون ، به ویژه در ریه ها و پاها ،
• سکته مغزی
• آب مروارید
• آندومتر و سرطان رحم
• از دست دادن استخوان در زنان یائسه تغییر
• حالت ، افسردگی و از دست دادن میل جنسی
• در مردان: سردرد ، حالت تهوع ، استفراغ ، بثورات پوستی ، ناتوانی جنسی و کاهش میل جنسی

رالوکسیفن

• خطر لخته شدن خون ، به ویژه در ریه ها و پاها
• سکته مغزی در برخی از گروه های خاص

سرکوب تخمدان

• خطر از دست رفتن استخوان
• نوسانات روحیه مانند افسردگی و از دست دادن لیبیدو

مهارکننده های آروماتاز

• خطر حمله قلبی ، آنژین ، نارسایی قلبی و هایپرکلسترولمی
• از دست دادن استخوان مفصل
• درد
• نوسانات خلقی و افسردگی

نتیجه گیری

با توجه به موارد بالا ، ما علاوه بر هورمون درمانی نیز پیدا کردیم که روش شیمی درمانی و پرتودرمانی ، دیگری برای پیشگیری یا درمان سرطان پستان است. هورمون درمانی می تواند به تنهایی یا در ترکیب با سایر روش های درمانی استفاده شود.